lunes, 7 de julio de 2014

Alfredo Di Estéfano, no Couto

Alfredo Di Estéfano faleceu onte. Aquí lembramos as súas visitas ao estadio do Couto.

O 13 de novembro de 1977, ás 16:30, no campo do Couto, para  celebrar os 25 anos de CD Ourense tiña lugar un partido entre Vellas Glorias do Ourense e do Real Madrid. No Real Madrid xogaba Alfredo Di Estéfano. Arbitrou o colegiado ourensá Minal Barbosa. 3-1 gañou o equipo blanco, marcando Di Estéfano o primeiro gol.

Alfredo Di Estéfano visitará unha segunda vez o campo do Couto, esa mesma tempada 77-78, facendo o saque de honor no partido Ourense-Ensidesa (0-0). Viñera invitado por Delfín Álvarez.


Foto: vía twitter @RafinhaOu
Información extraída de: Club Deportivo Ourense, de José Manuel Fernández Sobrino

viernes, 18 de abril de 2014

Úsalo solo en momentos clave

La gesta bien merece un bardo que la cante. El entrenador, ojos de cera, miró a las pupilas de cada jugador y no les dio otra instrucción que esta: “Quiero que te dejes el alma en el partido”. Al fin, Luisito, de tierras compostelanas, también tiene algo de poeta: hombre menudo, fibroso y de mirada de fiebre.

Antes de saltar, en el vestuario, los futbolistas eran locomotoras ardiendo. Cuando tienes un sueño que cumplir, el hálito te sube por la espina dorsal. Sabes que va a ser difícil el camino, hay camisas abandonadas de serpientes.

Saltaron al campo tal si hubiesen firmado el decreto de una ejecución. El portero uruguayo tiznó algo en su portería, tal vez un signo cabalístico que le había enseñado un hechicero en Montevideo: “Úsalo solo en los momentos claves de tu vida”.

Mientras se ataban las botas, los más veteranos convocaron el espíritu de los grandes jugadores que tuvo el club y que estuvieron en este mismo vestuario: Miguel Angel, el mejor jugador que dio la ciudad; Wilson, Pataco, Riberita, Cabido, el viejo capitán Nando. Todos rondaron como huéspedes luminosos por allí. En una esquina, la cabeza llena de grapas, el veterano delantero centro parecía uno de aquellos heroicos jugadores de posguerra que labraron la leyenda de ‘la furia española’. En el tenso vestuario, Charlie Parker tocó, con su desvencijado saxo, el blues herido de esta provincia olvidada.

Era un momento histórico. Quizás el partido más importante de la historia del club. No debe haber casos similares. Cinco meses si percibir un euro. Los modestos jugadores han sobrevivido prestándose dinero unos a otros; dejando cuentas en los supermercados; acudiendo discretos al banco de alimentos, y corre el rumor de que alguno visitó el comedor social. Aficionados metieron billetes en sus bolsillos. Se celebraron cenas para reunir dinero y socorrer a los más necesitados.

Me cuentan: los altos dirigentes venidos de Madrid se conmovieron tanto que prometieron darles el cheque generoso en breve. Prometieron traer a una de las ‘selecciones’ al Couto, y ayudar en los males burocráticos que acosan al club. La pancarta “Engañados y abandonados” empalideció a los ineficaces directivos locales.

Todo fue demoledor. Esa frase que usan los comentaristas de deportes, “la afición llevó al equipo en volandas”, fue cierta. Los jugadores ya no son de aquellas generaciones de los sesenta: hay abogados y un puñado de universitarios en el equipo. Recordaron: “El pueblo unido nunca será vencido”. La solidaridad que creció entre ellos se notó en el campo y los hizo invencibles.


(A veces sólo se necesita una mano, una mano que se abra generosa y nos devuelva la alegría. Se cantó la Rianxeira, sonaron Los Suaves y el hechizo cubrió el estadio.

Estaban allí los hijos de Auria, el estigma de Calpurnia y, al otro lado, el blues manchego, la tierra de la Mancha. Una vez más, Don Quijote regresó mal parado y derrotado.

Los niños corrieron por la hierba abrazándose a los jugadores. Todos recuperamos la autoestima. Los viejos aficionados permanecieron de pie largo tiempo, sabedores de que “hay que atrapar lo bello, que escaso aparece”. El corazón doliente de la ciudad sonó con júbilo. La débil lluvia trajo algo fantasmal a la tarde. Jugaron como el verso limpio de un poeta con duende.


Jaime Noguerol, La Región 13 de abril de 2014

martes, 1 de abril de 2014

CD Ourense e a Copa Federación

A “Copa Real Federación Española de Fútbol”, tamén coñecida como “Copa Federación”, é unha competición nacional de fútbol de carácter oficial celebrada e organizada pola Real Federación Española de Fútbol. Dispútase anualmente polos clubs da Segunda División B que non accederon a disputar a copa do Rei, e algúns da Terceira División máis os equipos que quedaron  eliminados na primeira rolda da Copa do Rei.

Dispútase en dúas fases: unha primeira de carácter autonómico, da que sae un campión, e unha segunda, a nivel nacional, na que participan os vencedores de cada Comunidade Autónoma, máis o vencedor da tempada anterior e os clubs eliminados da Copa do Rei. 

A competición foi creada no 1945 e unicamente se disputaron seis edicións ata 1953 con finais a partido único, momento no que deixou de disputarse. Novamente restáurase en 1993 pola Real Federación Española de Fútbol. 

Nas 26 edicións celebradas ata agora contabilízanse 23 gañadores distintos, entre os que destacan  Alavés, Málaga, Córdoba, Xaén e Valladolid. O equipo que máis veces acadou o título foi o Puertollano, en tres ocasións, aínda que baixo distintas denominacións (Puertollano Industrial 1993/94, UD Puertollano 2005/06 e CD Puertollano 2010/11). O Xaén conta con dous títulos 1951/52 (frente a UD Orensana) e 2008/2009.

O primeiro gañador foi o Futbol Club Martinenc no ano 1945, equipo barcelonés que na época tivo que castelanizar o seu nome en UD San Martín.

O vixente campión é o UE Sant Andreu (2013/14).

Campións Copa Federación 2007/08

CD Ourense ten un título, o acadado na tempada 2007/08  tras gañar na final ao CF Reus Desportiu tras vencer 2-1  (dous de Anxo) no Couto e empatar 1-1 (Osvaldo) fóra. Ademais eliminou a Órdenes (2-2 / 0-0), Cerceda (1-1 / 0-1), Coruxo (3-2 / 1-3), Ferriolense (2-1 / 0-4), Noja (0-2 / 0-1) e Tuilla(1-0 / 2-3). O entrenador era Manolo Tomé.  Yosu, Portela, Yebra e Xaime Noguerol estaban naquel equipo polo que poden repetir título.
 Os outros equipos galegos que teñen o título son: Celta B (2001/02) e Pontevedra (2006/07).


 O vencedor do trofeo ademais do título embólsase 90.000€ de premio.

O noso rival na final, o CD Guadalajara, procede da eliminación da primeira rolda da Copa do Rei onde caiu a partido único por 2-1 na casa do FC Cartagena; e accede á final tras eliminar a CD Tenerife B, Atlético de Pinto, Real Zaragoza B e Novelda con 16 goles a favor e 9 en contra.

Campión autonómico frente ao Compos

Pola súa parte CD Ourense eliminou a Alondras (1-1 / 2-0), Compostela (1-0) –na final autonómica, a partido único-, Laredo (0-1 / 4-0), Marino de Luanco (1-0 / 0-3), Alcalá de Gudaira (3-1 / 6-1) e Balmaseda (3-0 / 2-0). Con 23 goles a favor e 7 goles en contra. 
Escudo da UD Orensana






Para rematar sinalar un novo dato que asocia a historia do fútbol ourensán á Copa Federación xa que o derradeiro partido que disputou a Unión Deportiva Orensana, precedente do equipo bermello, foi a final deste torneo da edición de 1952 que disputou en Madrid no Estadio Metropolitano do Atlético de Aviación-Atlético de Madrid contra o Real Jaén, perdendo por 5-1. 




 CD Ourense pode converterse no segundo equipo, xunto ao Xaén, en ter máis Copas Federación.

O capitán Yebra recollendo a copa do 2007/08

Fontes:
-www.rfef.es
-www.futbolme.com
-www.wikipedia.com
-La Región 4/4/2008
-Club Deportivo Ourense, Jose Manuel Fernández Sobrino
Fotos: La Región / wikipedia
 

viernes, 21 de febrero de 2014

Trofeo de Corpus de fútbol da cidade de Ourense

En xuño de 1952 celebrábase o I Trofeo do Corpus de fútbol (coincidindo coas festas grandes de Ourense)  coa participación do Celta, Deportivo da Coruña e Sevilla, resultando o primeiro gañador o equipo vigués. CD Ourense non participou ata a quinta edición, acadando o seu primeiro Trofeo do Corpus no ano 1959, gañando 3-2 ao Deportivo. Na década dos 70 aínda temos noticias da celebración do Trofeo das festas de Ourense, e ao longo dos anos participaron tanto equipos nacionais como internacionais (Sport Club Recife, Belenenses, Sport Enschede, Beiramar, Sporting de Braga...). Dende 1961 o trofeo é unha enorme reprodución das Burgas.

A continuación recollemos o artigo de Ricardo Gago publicado na Región do 15 de febreiro de 2014:

Iribar
  
        "Aquellos trofeos del Corpus"



Durante las antiguas Fiestas de Corpus había unos “números estrella” de saraos atractivos, como eran la Batalla de Flores, el Descenso del Miño, el Festival de la Canción y como no, el Trofeo de Corpus de fútbol.




viernes, 7 de febrero de 2014

O Ourense gaña 30 de 30

Volvemos ao ano 1968, e a aquel mítico CD Ourense que se fixo famoso en todo o estado español. Recollemos nesta ocasión o artigo que o xornalista deportivo Alfredo Relaño publicou no diario El País o luns 17 de xuño de 2013, na súa sección "Memorias en blanco y negro".

Podes ler o artigo completo no seu blog.

Foto tomada do artigo.

viernes, 31 de enero de 2014

Tempada 1998/99: Última participación na 2ª A

Desastrosa campaña a todos os niveis: institucional e deportivamente. Tres entrenadores (Emilio Cruz, Hernández Fuertes e Rodríguez Vaz) que foron incapaces de evitar a última posición da liga.

O última partido de CD Ourense na 2ª división, ata o momento, tivo lugar o 20 de xuño de 1999 en San Lázaro onde perdemos por 3-0 frente ao Compostela.

O último partido celebrado no estadio do Couto, na división de prata, foi o sábado 12 de xuño de 1999 diante de máis aficionados visitantes que locais, xa que, nese partido o Numancia, de Miguel Ángel Lotina, acadou o ascenso á primeira división tras vencer 0-2. Novamente contemplando a gloria deportiva que a nós se nos nega, no noso propio campo.


viernes, 24 de enero de 2014

Tempada 1997/98: Segunda división A

Nunha segunda división A de 22 equipos CD Ourense salva a categoría no posto 16, nunha tempada na que chegamos a ser líderes en dúas ocasións: o 15 de outubro despois de gañar ao Hércules 2-0 e o 2 de novembro trala victoria no Salto del Caballo de Toledo por 0 a 1. Foi a tempada na que vivimos no estadio do Couto un ascenso a primeira división, na penúltima xornada, o do Extremadura que venceu 0-1 e alcanza un soño que nós aínda non coñecemos.

E tamén unha tempada de cambios: na xunta directiva, abandona Rois a presidencia para dar paso a un grupo empresarial de fóra; todo isto motivado pola conversión a Sociedade Anónima Deportiva; e estrenamos nova denominación: Club Deportivo Ourense.





          

viernes, 17 de enero de 2014

Racing de Ferrol

Este domingo terá lugar o enfrontamento número 40 en partido de liga entre estes dous equipos. O primeiro data do 25 de outubro de 1959, na segunda división, no que ganou CD Ourense, na casa, 4 a 1.

Polo tanto, ata hoxe, 39 partidos (4 na segunda, 21 na 2ªB e 14 na terceira) que se resumen en:
-12 gañados polo Ourense
-14 empatados
-13 gañados polo Racing

con 50 goles a favor do Ourense, e 49 a favor do Racing.

No campo do Racing o equipo vermello perdeu 10 veces, empatou 7 e só gañou 2 veces ( 1-3, o 5 de maio de 1985 na terceira, e, a última, o 4 de febreiro de 1990, 0-2, na 2ªB), ambas no antigo campo Manuel Rivera, situado no barrio de O Inferniño.

No campo actual, A Malata, inaugurado o 29 de agosto de 1993, CD Ourense non gañou nunca, xogou 9 veces ( 7 en liga e 2 na copa), perdendo en 6 ocasións e empatando en 3.

E xa que falamos da Copa, indicar que xogaron tres eliminatorias (78/79, 95/96 e 96/97) resultando eliminado sempre CD Ourense (sumando 2 empates e 4 derrotas).

Lembramos o partido da primeira volta desta liga na que o Racing de Ferrol gañou 1-2 no Couto.





miércoles, 8 de enero de 2014

Primeira victoria de CD Ourense no Multiusos de S.Lázaro


 C.D. Ourense venceu por primeira vez en partido de liga no Estadio Multiusos de S. Lázaro da cidade de Santiago de Compostela. O estadio, con capacidade para 13.000 espectadores, foi inaugurado o 24 de xuño de 1993, substituíndo ao vello campo de Santa Isabel.

Na quinta visita ligueira acada o equipo vermello a súa primeira victoria neste campo (5/01/2014) ante o Compostela en partido da 2ªB, tras remontar o gol inicial local de Jimmy (m.45) con dous goles do dianteiro ourensá Gustavo Souto (m.68 e 91).


Das catro ocasións anteriores que CD Ourense xogou en San Lázaro perdeu os tres enfrontamentos coa SD Compostela e empatou co Ciudad de Santiago a cero goles o 20/09/2009 en terceira división (aínda que este resultado non se considera oficial xa que o equipo compostelá desapareceu ese mesmo mes de decembro polo que non se consideraron os resultados anteriores).

A primeira visita o foi 20/06/1999, na segunda división con victoria local por 3 a 0, no último partido dunha liga que nos levaba de volta á 2ªB.

A seguinte visita, na 2ªB, foi o 2/03/2002 no que volveu gañar o equipo local por 1-0, gol de Juanito.

O último enfrontamento co Compostela, igual que o último partido xogado neste campo, foi militando na 3ª división o 9/10/2008, e o único antecedente ata este domingo no que conseguimos marcar en S.Lázaro, aínda que rematou con derrota vermella: 3-2.

                                        

Fontes: www.futbolme.com
Video youtube: usuario trevinho22